Çocuğum ödev yapmak istemiyor, ne yapmalıyım?

Sevgili Derslig Ailesi Velilerimiz,

Öncelikle, sizlerle aynı takımda olduğumuzu bilmenizi isterim. Çocuklarımızın öğrenme yolculuğunda biz öğretmenler ve siz veliler, onları destekleyen en büyük iki güç kaynağıyız. Ancak bazen bu yolculukta öyle anlar oluyor ki, destek olmak isterken farkında olmadan onların sorumluluk duygusunu gölgede bırakabiliyoruz. İşte tam da bu yüzden, bugün sizlerle  küçük bir sohbet etmek istiyorum.

Ödev, bir öğrencinin öğrendiklerini pekiştirdiği, eksiklerini fark ettiği ve en önemlisi sorumluluk aldığı bir süreçtir. Çocuk, ödev yapmayı unuttuğunda, eksik yaptığında ya da yapmamayı tercih ettiğinde bunun sonuçlarıyla karşılaşmalıdır. Burada devreye biz öğretmenler gireriz. Ödevin yapılmaması, öğrenci ve öğretmen arasında bir konuşmayı, bir çözüm sürecini gerektirir. Öğretmen, öğrencinin neden yapmadığını sorgular, yönlendirir, gerekirse yol gösterir. Fakat eğer sizler devreye girer ve ödevleri çocuğunuz yerine yapar ya da hatırlatma görevini tamamen üstlenirseniz, çocuk kendi sorumluluğunu geliştirme şansını kaçırır.

Düşünün, çocuğunuz sabah çantasını hazırlamayı unuttuğunda gidip onun yerine çantasını siz hazırlarsanız, bu hata karşısında bir ders çıkarma fırsatını elinden almış olursunuz. Oysa bir gün defterini okulda unutan bir çocuk, ertesi gün daha dikkatli olmaya çalışacaktır. Aynı şey ödev için de geçerli! Eğer bir öğrenci ödev yapmadığında, bunu telafi etmeyi, öğretmeniyle konuşmayı ya da ertesi gün bunun sonucuyla yüzleşmeyi öğrenirse, gerçek hayatın sorumluluklarını da daha kolay üstlenir.

Tabii ki bu demek değil ki tamamen geri çekilin ve çocuğunuzun eğitim sürecine ilgisiz kalın! Aksine, onun yanında olduğunuzu hissettirebilir, ödevlerini yapması için uygun ortamlar sağlayabilir, gerektiğinde motive edebilirsiniz. Ama burada ince bir çizgi var: Ödev onun sorumluluğu. Biz öğretmenler, eksiklikleri gördüğümüzde gerekli yönlendirmeleri yapabiliriz, ama eğer siz bu sürece fazlaca dahil olursanız, çocuğunuzun kendi başına başarma duygusunu yaşamasına fırsat vermemiş olursunuz.

Kısacası, bırakın çocuklarımız bazen zorlanarak öğrensin, bazen hata yaparak ders alsın. Çünkü bir çocuğun en büyük kazancı, sorumluluk bilinci gelişmiş bir birey olarak yetişmesidir. Ve biz bunun için buradayız!

Sevgiyle.

BEHİYE VAROL